Donderdag 16 december. Het is 06.30 uur ’s ochtends. Ik glibber door een mistig pikkedonker de Waalgaard binnen. Ik voel me een mijnwerker met een lampje op m’n voorhoofd. Het toegangspad is door regen en zwaar vervoer in een modderbad veranderd, dus de auto moet op de dijk blijven staan.
Frank is ook net gearriveerd. We starten meteen met het uitpakken en klaarleggen van korven en jute in de rijen die vanochtend gerooid zullen gaan worden. Allebei met een volgeladen kruiwagen duwen we ons een weg door het stugge gras, om de vijfentwintig bomen laten we een stapel materiaal achter. Straks als de loonwerker er is, kunnen we efficiënt de korven met jute gereedleggen voordat de boom uit de grond wordt gesneden en op het jute wordt getild.
Voor het eerst sinds twee jaar zijn we weer eens samen aan het werk. ‘Dat doen we gewoon weer ouderwets met z’n twee’, grapten we de dag ervoor toen bleek dat we geen geschikte helpers konden vinden, zo vlak voor kerst. Zo zijn we tenslotte ooit begonnen met het snoeien van de eerste bomen. Gewoon met z’n twee.
07.00 uur. De man met de XXXL ijslepel is stipt op tijd. Wij hebben inmiddels een paar slokken koffie op. Hij start meteen. En stopt pas om 10.00 uur voor een pauze. Inmiddels hebben we in twee rijen de perenbomen naast hun vaste plekje staan. Het licht is inmiddels ook aan en het tempo zit er lekker in. De man heeft maar tot 13.00 uur de tijd, dus we gaan snel weer verder.
12.45 uur. De man met de machine stopt ermee en gaat z’n machine opladen, op weg naar de volgende klus. Wij stoppen ook. Maar liefst 350 bomen zijn uitgelepeld en liggen klaar om ingepakt te worden. Frank en ik eten tevreden een boterhammetje, voordat we aan het inpakken beginnen.
De dagen erna hebben met z’n allen de handen vol aan het inpakken van de bomen. Twee aan twee werken we in drie teams om de klus te klaren en de moed erin te houden. Iedere boom wordt rechtgezet, het jute wordt eromheen gebonden en vervolgens trekken we met vier handen de korf omhoog, rondom de kluit. Het metaaldraad dat de omtrek van de korf vormt, trekken we aan en draaien we vast. De deadline is 24 december, dan moeten alle bomen ingepakt gereed liggen voordat we met een gerust hart een weekje met kerstvakantie kunnen.
In deze weken zijn inmiddels ook de eerste ladingen met bomen en struiken afgeleverd door verschillende leveranciers. We hebben besloten alles goed in te kuilen, zodat we het merendeel in het nieuwe jaar in kunnen planten. Ondanks de drukte met de perenbomen lukt het toch nog om een paar rijen voedselbos alvast te planten. Zelfs het maken van winterstekken voor de kwekerij is een klus die geklaard wordt, mede dankzij de inzet van een aantal vrijwilligers.
19 december: lockdown. Een enorme domper, want er is nog zoveel te doen deze week. De volgende dag overleggen we koortsachtig wat te doen. We besluiten: veiligheid voor alles, alle vrijwilligers moeten thuisblijven. De werkervaringsplekken mogen gelukkig wel doorgaan. Met een sterk uitgedund team en alle vrije uren van de week maken we de klus af. De laatste dag voor de vakantie verplaatsen we de activiteiten naar de Heerlijke Bosgaard, ons andere project op landgoed Grootstal. Daar planten we ‘nog even’ 50 bomen en ontvangen we nogmaals een vracht plantgoed, die ter plekke ingekuild wordt. Tevreden sluiten we af voor een welverdiende kerstvakantie. Graag tot volgend jaar!