Het is nog vroeg in de ochtend en ik zit lekker in m’n eentje aan een kopje koffie met m'n voeten omhoog. De pomp staat aan, want ook in het weekend schreeuwen de planten om water. Ook de perenbomen, want we willen dit jaar weer sappige peertjes kunnen oogsten, dus die krijgen ook dagelijks hun portie via de druppelslangen.
De oogst staat voor de deur en het valt me op dat de peren al een beetje loslaten.
De voorbereidingen zijn al een eind gereed, alhoewel we geplaagd worden door de weersomstandigheden. Uiteraard is de droogte plaag nummer één, op de voet gevolgd door hitte op nummer twee. Want naast de uitwerking op de planten, heeft ook het team last van de temperaturen. Met 30 graden Celsius in de volle zon krijg je niet meer zoveel uit je handen, simpel gezegd.
Plaag nummer drie is de grasmaaier die het maar niet wil doen dit jaar. We zouden zo graag het lange gras eens aanpakken, vooral in de paden waar straks peren geplukt worden. Maar hij doet ’t niet en reparaties leveren nog niet het gewenste effect. Helaas.
Dus doen we het anders dit jaar: de grootste distels, brandnetels en bramen knippen we weg en het gras laten we zoals het is. Geel en verdord. Het ziet er niet zo mooi uit, maar het biedt wel bescherming voor insecten en andere (bodem)dieren, die laag bij de grond of in de bodem leven. En het spaart kostbare brandstof uit..
Er zijn ook heel mooie ontwikkelingen te melden. We zijn erg blij met de moestuin, waar we met elkaar in werken, maar ook van oogsten. Rondom de moestuin ontstaat een community van mensen uit de buurt, wekelijkse vaste bezoekers, die met een lege tas het erf opstappen, desgewenst een praatje maken met de tuinder of een buurtgenoot en daarna met volle tas weer op huis aan gaan. Tevreden. Vooral de jonge kinderen die meekomen vinden het heerlijk om een vers peertje van de boom te plukken en daar lekker van te snoepen.
De aanplant en zaaisels voor deel II van het seizoen beloven weer heel andere smaken: postelein, uien, pompoenen, veldsla, kruiden en ik zie de rijkdom van de suikermais, zomerboerenkool, vleestomaten en een waslijst aan groenten om me heen, als ik daar aan het werk ben tijdens de vakantie van Marieke. Vanaf maandag is ze er weer, dan ga ik me verder richten op de perenoogst.
We zijn in gesprek met ‘een fruitig idee’, een groep vrijwilligers die fruit oogsten voor de voedselbank. Zij willen komen oogsten en dat lijkt ons een heel mooi om de oostelijke helft aan hen te laten. De oogst is voor ons niet meer rendabel, de kosten wegen niet meer op tegen de opbrengsten. Daarom zijn we blij met deze partij. Ik hoop dat ze snel starten.
Voor de andere helft zorgen we zelf. Er gaat een deel naar sap en cider en we hopen weer veel zelfoogsters te kunnen verwelkomen dit jaar. Ik verheug me nu al op een gezellige periode.