De Waalgaard 5 juni 2020
Eindelijk regen! Het begon bijna te vervelen. Iedere dag mooi weer, de ene dag nog warmer dan de andere. De meter heeft bij ons op 31 graden Celcius in de schaduw gestaan. Met wind erbij leek het af en toe of er een warme föhn aanstond. De aangekondigde juni-rui heeft al plaatsgevonden. Dat gaat ons veel werk schelen, het met de hand dunnen is een enorm karwei. De peertjes hangen er vrolijk en gezond bij. Vandaag gaan we starten met de zomersnoei. Regenpakken aan – joepie!
De afgelopen weken hebben we nieuwe collega’s kunnen begroeten. Jonge enthousiaste kerels, die zich willen verdiepen in voedselbossen, permacultuur. We ontvingen ze op landgoed Grootstal, waar we ook werken. De een wil zelf graag zelfvoorzienend worden en om die reden leren over de aanleg van een voedselbos, de ander wil zich misschien omscholen in die richting. Nummer drie werkt graag met machines, terwijl de vierde z’n hand niet omdraait voor repeterende werkzaamheden in grote getallen. Heerlijk die diversiteit. Iedereen staat te springen om aan de slag te gaan, nu het weer mag na maanden van nutteloos wachten. Voor ons voelt het als een welkome vloedgolf, waarmee we in de volgende fase gaan belanden.
We zullen meer werk moeten maken van de voorbereiding van de werkdagen en nog meer gaan vasthouden aan de structuur van een dagindeling die voor iedereen duidelijk is. Mij doe je daar wel een plezier mee. Ik houd ervan om met vaste tijden te werken en niet te veel tijd te verdoen aan wachten of koffie drinken. Heel spannend hoe we dit met elkaar gaan invullen.
Op de achtergrond hebben we een flinke spurt gemaakt met de website, die is nu publieksklaar. Nog niet perfect, met een on-af logo, maar hij staat. Ik vind hem zeer enthousiasmerend en fijn. Hoop dat het duidelijk maakt waar we voor staan.
De fertigatie is ook bijna gereed, we speuren naar verschillen tussen de bomen die Willie gesnoeid heeft en die dagelijks water krijgen met de vruchten aan de kant van onze snoei, zonder watertoevoer in het droge voorjaar. Ik zie het nog niet, Frank wel. Die ziet dat die van ‘ons’ iets kleiner zijn.
Helaas moet de spuit er ook weer een keer doorheen: dit keer met Flipper. Een biologisch middel tegen de perenbladvlo. Best heel jammer, want er zaten juist heel veel hommels tussen de bomen. Die komen af op de zoete plakkerige uitscheiding van deze vlo. Die moeten hun heil nu elders gaan zoeken.
Vandaag ga ik de eerste nieuwsbrief voorbereiden, zodat we volgende week naar buiten kunnen met onze avonturen. Ik ben heel benieuwd naar de reacties.