Mollentellingen in de Waalgaard en op Grootstal
De Waalgaard, 10 februari 2023
Terrein: 2,7 hectare
Mollen tellen….. dat had ik nog nooit gedaan in mijn leven. Maar er blijkt naast een vogel-, spinnen-, bodemdieren-, vlinders-, bijen en hommels telling ook een nationale mollentelling te bestaan. Dit jaar is het al de vijfde mollentelling.
Marianne en ik van het biodiversiteitsgroepje ( helaas is Tom net gestopt) hebben van A tot Z de hele Waalgaard afgestruind, systematisch op zoek naar molshopen. Levende mollen tegenkomen kan je wel vergeten, en een dode mol vinden komt ook niet dagelijks voor. Dus we gingen voor de molshopen. Het eindresultaat: Geen enkele molshoop!
Joke had ons van tevoren gezegd dat ze een molshoop in de berm had gezien vlakbij de Waalgaard en ook in de tuin van Jonja, die vlakbij de Waalgaard woont zijn er veel molshopen te vinden, maar niets dus in ons voedselbos.
Het is gissen waarom de mol zich niet thuis voelt in de Waalgaard. Zou het zijn door een te vaste grondsamenstelling? In al die jaren dat deze plek een traditionele fruitboomgaard is geweest, zijn er vele zware tractoren heen en weer gereden. De toch al zware kleigrond zal er zeker nog meer door ingeklonken zijn.
Spannend om te kijken of er mollen zijn die na een aantal jaren het terrein wel aantrekkelijk zullen gaan vinden. Het is gunstig om mollen als bewoners onder de grond te hebben. Ze graven tunnels tot één meter diepte en maken daardoor de bodem lekker los, zorgen voor luchtigheid in de aarde.
Als er mollen zijn die de weg gaan vinden naar de Waalgaard, zullen dit gespierde mollen zijn. Het is in klei lastiger graven dan in zand, dus alleen de sterkere exemplaren wagen zich aan kleigrond. Dit is geen grap, maar hoorde ik van een mollenspecialist bij het programma ‘Vroege vogels’.
Eén mol kan een territorium hebben van 300 tot 400 m2, dus heel veel molshopen kunnen van één mol zijn. Mollen leven solitair, in hun ééntje dus, en als ze een andere mol tegenkomen in hun gangenstelsel kan dat een flink gevecht worden.
Van februari tot april is het paringstijd waarin de mannetjes op zoek gaan naar vrouwtjes. Ze zoeken en graven wild in het rond, vandaar dat je in deze tijd in de weilanden zoveel molshopen kan zien.
Rond koningsdag, in april dus, worden de jonge mollen weggestuurd door hun ouders. Ze moeten zelfstandig gaan leven en in die periode heb je de meeste kans om een mol boven de grond te zien. De onervaren jonkies raken eerder bovengronds dan oudere mollen en dan zijn ze dus ook extra kwetsbaar voor hun vijanden.
Eigenlijk zijn mollen bosbewoners, maar ze leven steeds meer in weilanden omdat ze daar makkelijker aan voedsel kunnen komen. Insecten en wormen vormen hun hoofdvoedsel.
Mollen zijn niet blind zoals vaak gezegd wordt; ze zijn slechtziend maar kunnen wel licht zien. Hun haren staan rechtop waardoor ze zowel voor- als achteruit kunnen door de tunnels die ze graven.
Bij ons komt alleen de Europese mol voor. Niet overal in Europa trouwens; op de Waddeneilanden, in Spanje en Portugal blijken ze niet voor te komen. In Afrika heb je de Goudmol die blond van kleur is en er zijn zelfs albinomollen.
Grootstal, 17 februari 2023
Terrein: 2,1 hectare (zonder bosje erbij)
Op dit terrein leven wél mollen. Marianne en ik hebben per vak van ongeveer 25 bij 25 meter molshopen geteld en kwamen totaal uit op zo’n 210 molshopen.
We hebben de boskant, de middenstrook en de manegekant apart genoteerd. Het was duidelijk dat in de middenstrook de meeste molshopen te vinden waren: Aan de boskant 43, de manegekant 53 en in de tussenstrook 114 molshopen. Op het pad aan de Mac Donald, Maldense zijde was het opvallend druk met molshopen.
Ik was altijd al zeer slecht in raadselachtige rekensommen. Dit is er weer zo één: Eén mol heeft een territorium van 300 tot 400 m2. Het terrein is 2,1 ha groot. Er zijn 210 molshopen te vinden op dat terrein. Raadsel: Hoeveel mollen zitten onder de grond op het terrein van Grootstal?
Als iemand dit weet, wil je dan het antwoord sturen naar hvsplunter@hotmail.com? Alvast dank!
Heleen
Comments