Na een intensief halfjaar kon ik er twee weken tussenuit. Lekker eindeloos met m’n familie in de bergen zijn. Afstand nemen. Bijtanken. Inspiratie opdoen.
Woensdagavond waren we terug, donderdagochtend stond ik peren te dunnen in de Waalgaard. Met ons fijne team, waar ik me helemaal bij thuis voel. De peren staan er prachtig bij, ze zijn flink gegroeid en het zijn er veel!
Frank heeft handige ringetjes gemaakt voor alle helpers, zodat je heel makkelijk de peren de maat kunt nemen. Na een kwartiertje heb je het wel door en dan gaat het op zicht en gevoel, dan kan het ringetje opgeborgen worden. Alle peren die te klein zijn mogen eruit, maar ook de beschadigde en de ‘misbaksels’. Er zijn peren bij die denken dat ze een banaan zijn, anderen zien eruit als een augurk of …. nou ja, de fantasie doet de rest.
Overigens kwam ik tijdens de reis een bananige vrucht tegen die dan weer op een peer lijkt... De Häberli's indianen bananen, een winterharde, exotische plant. Kunnen we proberen in de Waalgaard.
Het is fijn om alle bomen een voor een langs te gaan en ze ‘in de ogen te kijken’. Wat ben je mooi, denk ik vaak. En: wat heb je veel peren te dragen. Soms hangt een tak helemaal vol met prachtige, perfect gevormde vruchten. En andere keren zit er bijna niets aan. Met sabbatical, ook goed.
Afgelopen vrijdag was ik alleen, door omstandigheden bij de teamleden(vakantie, ziek). Toen merkte ik weer hoe belangrijk het voor me is om samen te werken. Ons team is nog klein en pril. Daarom is extra hulp van vrijwilligers nog steeds nodig.
Kortom: er is veel werk te doen, het is leuk werk maar vooral als je het samen kunt doen. Mocht je zin hebben om een keer te komen helpen: je bent van harte welkom! Op dinsdag en vrijdag zijn we aanwezig op de Waalgaard. Laat het dan vooraf even weten, dan zorgen we voor voldoende materiaal.